3 weken geleden alweer sinds ik mijn laatste berichtje schreef. Waar gaat de tijd in hemelsnaam naartoe? Toen ik aan dit bericht begon, dacht ik dat ik slechts één weekend had overgeslagen, bleek dat even tegen te vallen.
Je merkt het al, ik amuseer me hier echt! Zo goed dat ik de tijd en deze blog soms een beetje uit het oog verlies. Er valt hier ook zo veel te doen en dan heb je nog school, je kent dat wel. Maar ik heb niet te klagen.
De afgelopen weken waren best wel productief. Ik nader het einde van mijn eerste periode van het semester en dat bracht wel wat werk met zich mee. Presentaties, twee examens en hier en daar nog een groepswerk, ik heb genoeg te doen. Al valt het allemaal heel goed mee. Wat ze hier van ons verwachten ligt op een beetje een lager niveau dan in België. Ik heb al een paar keer gedacht: “Waarom heb ik daar toch zo veel tijd en werk in gestoken?”, want dat lijkt soms helemaal niet nodig te zijn. De docenten zijn hier, heb ik het gevoel, nogal snel tevreden. Je werk doen is het belangrijkste.
Maar ik heb ook andere dingen gedaan tijdens de afgelopen weken. Zo gingen we vorig weekend naar Turku, een stad in het zuid-westen van Finland op zo’n 2 uur rijden (met de bus) van Helsinki. Turku is de oudste stad van Finland, al zou je dat totaal niet zeggen. Je vindt er hier en daar nog wel oude gebouwen, maar de stad leek mij moderner dan Helsinki.
Van alle plekken waar ik ondertussen geweest ben, vond ik Turku ook de leukste. Voor de eerste keer sinds ik hier ben, had ik het gevoel dat ik in een stad rondliep. Hier in Porvoo en ook in Helsinki lijkt het leven soms te stoppen. In Turku was dit niet het geval. Overal waar je keek en waar je kwam zag je mensen, jong en oud, dun en dik, die genoten van het leven. De stad voelt levendig en gezellig aan.
Wat Turku ook zeer aantrekkelijk maakt, is dat het een maritieme stad is. Ze wordt in twee gesplitst door een rivier en ligt aan de grootste archipelago (eilandengroep) van Finland. Hierdoor zijn de zee en de boten steeds aanwezig. Op de rivier liggen trouwens steeds mooie, oude zeilboten wat voor mij toch ook een pluspuntje was! Ook vind je er een groot maritiem museum en de Tall Ship Races komen ’s zomers naar deze stad. Kortom, er is genoeg te doen voor wie van boten en varen houdt.
Tijdens ons verblijf in Turku bezochten we ook Ruissalo. Dit is een nationaal park gelegen op een van de eilanden van de archipelago. Er geraken was heel simpel: je pakt bus 8 op de marktplaats en dan blijf je zo’n dertig minuten zitten tot de laatste halte. Wanneer je dan afstapt lijk je in een andere wereld terecht te komen. Het is in feite een gigantisch bos, gelegen op een eiland, met hier en daar een prachtig strand waarvan je niet zou denken dat het in Finland ligt. Hier hebben we een hele tijd gewandeld en met mijn ‘rijke’ ervaring als padvinder, werd ik onmiddellijk aangeduid als gids. Best een zware taak omdat we enkel een afgedrukt kaartje hadden en er duizenden kleine weggetjes waren, maar we hebben het gehaald!
We bezochten ook het Fazercafé. Fazer is, moesten jullie dit niet weten, dé chocolade van Finland. Iedereen eet dat hier. In het café warmden we wat op met een warme chocomelk en niet zo veel later vertrokken we met de bus terug naar huis. (We misten de bus trouwens maar net niet, maar dat is een verhaal voor later.)
Deze week bezochten we met school nog de fabriek van Fazer. Omdat ze in 2016, 125 jaar bestond, werd het bezoekerscentrum helemaal vernieuwd. Het is echt een heel mooie en leerrijke tentoonstelling. Ik heb al twee chocolademusea bezocht, maar dit museum was toch uniek. Je krijgt hier heel wat meer te zien dan hoe de productie van chocolade juist verloopt. Dit wordt zelfs helemaal niet getoond. Het gaat hier meer om de geschiedenis, de gebruikte producten, etc. Op het einde is er ook een plek waar je de chocolade en dergelijke kan proeven, maar dat sloeg best tegen.
Source: https://www.pinterest.com/pin/501869952197527750/
Ik moet eerlijk zijn, ik heb het over het algemeen helemaal niet voor chocolade, maar deze was echt niet goed. (Al leek dat enkel mijn mening te zijn). In België kan een praline of een koekje met chocolade me af en toe nog welk bekoren, maar hier echt niet. De smaken die ze hier combineren, dat is onbegrijpelijk. Geef mij, als ik het dan toch eens wil eten, dus maar de Belgische pralines.
Voor de rest is het hier rustig en gaat het leven gewoon zijn gangetje. Ik probeer zo vaak mogelijk naar buiten te gaan om de omgeving echt te leren kennen en dat levert soms prachtige momenten op. Gisteren bijvoorbeeld besloot ik een stukje te gaan fietsen en na nog geen 10 minuten stond ik ineens op een plek met een prachtig uitzicht. Ik heb nog niet vaak in mijn leven meegemaakt dat een uitzicht me echt stilmaakt, maar hierbij stond ik toch met mijn mond vol tanden. Een gigantisch meer strekte zich voor mij uit, terwijl de zon zich achter de bomen rustig liet zakken. Ik ben hier even blijven zitten om alles goed in me op te nemen en dacht er net op tijd aan om voor jullie nog een fotootje te nemen. Al kan de foto in de verste verte de werkelijke schoonheid niet weergeven.
Na dit beeld denk ik dat het tijd is om jullie te laten. Ik heb jullie genoeg laten lezen (en hopelijk een beetje genieten) voor vandaag. Jullie horen snel wel weer van mij!
Dikke zoen en een stevige knuffel! Lien xx
Ps: Een beetje België in Finland. Dat is altijd leuk om zien hé!
